Schaick, Cornelis (1849). “Sint Nikolaas-vertellingen voor de jeugd” (pagina 5 t/m 86). H.W. Willems (Amsterdam) 18 maart 2015
“Eens zelfs verbeeldde hij zich dat hij boven in de lucht een wit paard zag, met een man er op, in een heel vreemde kleeding, zoo als op het dorp althans waar hij woonde door niemand werd gedragen. Duidelijk meende hij een rooden mantel met goud afgezet te zien, die door den wind heel wijd uitgespreid werd. Dat paard sprong en draafde, maar raakte volstrekt niet aan den grond, en toch hoorde hij ’t gehinnik en getrappel, net of ’t kort bij hem was.”
“O foei! Hij kon wel eens zoo boos worden, dat hij ons in zijn zak stopte, of onder zijn mantel nam, en met ons wegreed naar een vreemd land.”
“Ik heb ’t nog niet vergeten, dat hij mij, verleden jaar, in zijn zak wou stoppen en meênemen naar Spanje.”
“Eensklaps werd er heel hard aangebeld en een oogenblik later, liet zich het gerammel van een paar kettingen, in den marmeren gang, hooren, waardoor Margo eenigzins verbleekte. “Schrik maar niet!” zei Papa, “’t Is Sint Nikolaas. De goede heilige zal u geen kwaad doen. Maar ’t is vreemd, hij maakt meer geraas, dan anders zijn gewoonte is.”
“Wel drie avonden te voren, als zij naar bed gingen, zetten zij hun klompjes onder den schoorsteen, met wat hooi er in voor ’t paard van Sint Nikolaas, maar alle morgen weêr aan, als zij opstonden, vonden zij alles op zijn plaats, en net zoo als zij ’t neêrgezet hadden.”
“En daarop ging hij onder den schoorsteen staan, en zong zoo hard als hij kon:
Sint Nikolaas goed heilig man, Trek je beste tabberd an.”
“om op den heiligen te wachten, die voor brave kinderen gewoonlijk wat moois en wat lekkers, en voor de ondeugende een groote gard brengt.”
De volgende kenmerken komen terug in het boek:
– Bang maken (van kinderen)
– De roe/gard
– Gedichten/liedjes
– Kettingen/ketenen
– Maskerade
– Paard
– Schoen zetten
– Schoorsteen
– Spanje
– Zak/korf/mand