Vermeulen, Christianus (1644). ”t Ronde jaer, of den schat der geestelijkcke lofsangen.’ (pagina 57 t/m 59). 17 augustus 2015
“1.
Compt Kinderen bly, nae d’ouwe seeden
komt, viert den Feestdach van den Elenbaes,
Tot goe memorie, van al ‘tgeen dat dede
Den waerden amn den milden Nicolaes
Den vrundt van Godt, den knecht des Heeren,
Kompt al die Godt mindt,
Die de deucht besindt
Soeckt hier de deucht, en maect dat ghyse vint.
2.
Ons segghen eerst de seeckerste getuygen,
Dat Nicolaes van d’eerste jaeren af,
Het Christen vasten beoeffende int suygen,
Over sijn teere leetjens al te straf:
Want siet het Lam, ’t welck andere tijden
Heel syn voetsel nam,
Soogh maer eens de mam
Soo dick den vrydach alle weecken quam.
3.
Jae s’woensdachs oock, hoe seer hy quam te dorsten
Wt liefden Christi sachmen derven mee
Sijn soete melck, sijn Moederlijcke Borsten
Vrolijck, en bijde sonder pijn, Oft’wee
Tot dat de Son gansch heel was verdweenen
Wie wert niet ghesticht
In soo vroegen licht
Gaet voort Niclaes, gaet voort, o heylich wicht.
4.
Wilje noch meer van deze man gaen hooren
Wilt u verwonderen door cijn ciritaet,
Om dat veel niet door hoererijen verlooren
En souden gaen, kompt d’eerbaerheyt te baet,
Smackt door de vensters gout en silver
Om daer in dat huys
Al ‘topset onkuys
Te doen verdwynen, met het hels gespuys.
5.
Maer och eylaes hoe vergaen de tuchten
Van die voorige tijden altemael,
Op dat noch Weeuwen, noch weesen, soude suchten
Wasmen int deylen van d’armen heel reael
Maer nu wert de schoen van nicjtens van neefjens
Lieberael vervuldt:
End’ door groote schuldt
Tootnmen aen ’t arme leven geen medult.
6.
Geeft gelt, en gaven met milde handen,
Geeft koussen, schoenen, de winter is na by,
Geeft kost, en kleeren, om Godt te verpanden
Geeft wol, geeft webb’: aen die zijn in ly,
En ons Patroon sal bly, en danckbaer wesen,
Sinte Nicilaes
Sal Broodt, voor Kaes
U weerom geven het hemelsch solaes.
7.
O wonder man, o vader der armen,
O vroom verlosser der gevanghe lien,
Wilt Soetermeer, ja ‘tgantsche landt ontfarmen
Wilt t’oudt gehloof in fleur weer laten sien
Gehlijckmen u te Nicen, sach pleghen,
Op dat w’onbelaen
Buyten doolingh staen,
En weerom treden in d’oude Heyre-Baen.”
De volgende kenmerken komen terug in het boek: